Een aantal keren in je carrière heb je dat moment: je hebt net een groot project afgerond of je proefschrift verdedigd. Met de tong op je schoenen heb je het eind gehaald, maar wat ben je trots op jezelf!
Dan ‘The day after’: wat nu? Er is weer ruimte voor andere klussen, maar er komt niets uit je handen. Dit was de situatie bij Sabine die als projectleider een fusie van twee organisaties begeleidde. De nieuwe directeur was aangesteld. Zij kon haar oude rol als hoofd P&O weer oppakken. Er moest namelijk nog heel veel gebeuren op het gebied van personeelsbeleid.
Ik had haar begeleid in haar rol als fusiebegeleider en we zouden dit traject afronden met een etentje. In plaats van een trotse projectleider, zat daar een vrouw die het spoor even kwijt was. Ze had nergens zin in, vond de kleinste klus al zwaar en zag huizenhoog op tegen de samenwerking met de directeur met al zijn nieuwe plannen.
Mijn spontane reactie was direct: ‘Gelukkig, je bent ook maar een mens!’
Na de piek een dip is heel normaal!
We willen altijd topprestaties leveren en het beste uit onszelf halen. Maar zelfs Irene Wüst lukt dit niet en heeft soms een heel seizoen een dip. Nee, natuurlijk is dat niet fijn. Vaak geef je eerst jezelf de schuld en spreek je jezelf streng toe. Dat werkt dus niet. Vervolgens zie ik vaak dat anderen de schuld krijgen. Ook dat werkt niet. Het is even zoals het is.
Het enige dat helpt is tijd steken in jezelf, in je persoonlijke ontwikkeling.
Toen ik dit aan Sabine vertelde, viel al snel het kwartje. Zij had dit zo vaak bij anderen gezien en hen dan verteld dat ze tijd en rust moesten nemen. Nu zij er zelf mee te maken kreeg, was dit advies opeens lastig te accepteren. Maar ze voelde dat ik gelijk had.
Van topprestatie tijdelijk naar je comfortzone.
De eerste stap die je zet in zo’n situatie, is je ambitie op een laag pitje zetten: niet verwachten dat je productie hoog is, dat je innovatief bent of dat je je werk leuk vindt. ‘Gewoon’ even niets van jezelf verwachten. Soms is het goed om even een paar dagen thuis te blijven om tot rust te komen. Heel belangrijk is om open naar jezelf te zijn en naar je omgeving: je leidinggevende, je collega’s, je team. Hoe sneller je aangeeft dat je tijd nodig hebt om bij te tanken, hoe logischer dat voor hen is. Zij hebben natuurlijk ook gezien dat je keihard gewerkt hebt.
Sabine deed het volgende:
- Met haar team zette ze alle activiteiten, die opgepakt moesten worden, op een rij en maakte voor iedere activiteit één van haar medewerkers actieverantwoordelijk. Zij stelde zich op als coach van deze medewerker.
- Met haar nieuwe directeur voerde ze een intensief gesprek, waarin ze aangaf waarom zij tijd en ruimte nodig had. Zij gaf ook aan hoe zij dit met haar team wilde realiseren zonder dat hij daar als nieuwe directeur last van zou hebben.
Direct een pauze nemen, lukte niet. Maar ze plande een maand later een vakantie. Geheel tegen haar gewoonte in nu eens in een luxe ressort aan de Costa Brava.
Opnieuw ontdekken waarom je je werk leuk vindt.
In periodes van piekprestaties werk je veel op adrenaline! Niets is je te veel. Je bent lekker op stoom. Ook het vervelende, verplichte werk is onderdeel van je werk, dus doe je dat zonder problemen. Tijd om na te denken of je iets leuk vindt, is er vaak niet.
Als de adrenalinestroom afneemt, komt deze vraag dubbel zo hard op je pad. Om niet te lang in je dip te blijven, is het van cruciaal belang dat je deze vraag heel serieus oppakt. Stilstaan bij jezelf, stilstaan bij jouw persoonlijke ontwikkeling, is dan van groot belang. Niet het project of je proefschrift staat centraal. Maar jij met jouw zoektocht naar jouw ‘Why’, de reden waarom jij je werk doet. Simon Sinek vertelt waarom je ‘Why’ zo enorm belangrijk is. Kijk maar eens naar zijn TEDx- talk.
Sabine heeft dit gedaan door te schrijven en zich door mij te laten begeleiden. Haar nieuwe aanpak geeft haar tijd en ruimte. Maar ook de collega’s en de directeur kijken positief naar de nieuwe situatie: de teamleden krijgen nu de kans om hun competenties uit te bouwen.
De directeur gaf eerlijk aan dat hij haar oude rol als fusiebegeleider ook wel als een probleem had gezien. Zij was zo’n harde werker met een positief imago in de organisatie. Door haar stap terug, geeft zij hem ruimte om zijn rol volledig op te pakken.
