Marlies werkt al 14 jaar als internist bij een groot algemeen ziekenhuis. De eerste jaren in parttime dienstverband. Toen combineerde ze haar werk met de zorg voor twee kleine kinderen. Na zeven jaar heeft zij zich ingekocht en werkt nu als fulltime lid van de maatschap. Het vak oefent zij in de breedte uit. Haar patiënten waarderen haar enorm om haar deskundigheid en betrokkenheid. Een succesverhaal zou je zeggen.
Toch klopte Marlies bij mij aan. Ze voelde dat ze steeds minder energie had. En zeker als ze eraan dacht zo nog 17 jaar door te moeten, zonk de moed haar in de schoenen. En dan kwam er ook nog de fusie aan met de maatschap uit een ander ziekenhuis. Daar had ze helemaal geen zin in. Maar zomaar vertrekken uit de maatschap: dat kon ook niet. Ze kon zich dat gewoon financieel niet veroorloven met twee studerende kinderen.
Samen zijn we aan de slag gegaan en hebben de volgende stappen gezet:
Stap 1: Accepteren dat je het even niet ziet zitten
Marlies had altijd keihard gewerkt. Natuurlijk de ene periode met meer plezier dan de andere. Maar ze was altijd vol energie en positief gestemd. En nu was het even op. Gewoon op. Dat was nieuw voor haar. En het kostte haar de grootste moeite om dit te aanvaarden. We hebben verschillende gesprekken gevoerd voordat ze voor zichzelf accepteerde dat ze tijdelijk een stapje terug moest doen.
Stap 2: Echt even een stapje achteruit zetten
Gelukkig had ze het nog niet zover laten komen, dat ze direct moest stoppen. Uitzicht op een periode van rust was voor haar voldoende. Zo kon ze met haar maten afspreken dat zij de zomerperiode door zou werken. Dit werd zeer gewaardeerd omdat het rond krijgen van diensten in die periode uitermate lastig is. Marieke nam vervolgens gedurende de maanden september tot en met november een time-out.
Stap 3: Alles op een rij zetten
De eerste weken van haar time-out heeft zij alleen geslapen en zichzelf verwend. Manlief ‘eiste’ dit ook van haar. Ze kwam tot rust en al snel kwam de aap uit de mouw. De afgelopen jaren waren (schoon-)ouders overleden en kinderen de deur uit gegaan. Marieke had geen ruimte aan zichzelf gegeven om de emoties, die hiermee gepaard gaan, te doorvoelen. Ze had zich uitgeput door continu door te gaan. En uiteindelijk de schuld bij haar werk gezocht.
Maar daar lag het niet aan. Doordat zij dit besefte, ging ze ook weer anders naar haar werk kijken. Eigenlijk was haar werk haar zeer dierbaar. Het probleem zat in haarzelf. Ze was gevlucht in haar werk om de emoties in haar privéleven niet te hoeven voelen.
Stap 4: Inzichten omzetten in actie
Marlies realiseerde zich dat ze niet minder wilde gaan werken en ook geen veranderingen in haar takenpakket wilde aanbrengen. Ze moest wel anders in haar persoonlijke leven gaan staan. Ze is toen een meditatiecursus gaan doen. Voor haar een geheel nieuwe ervaring en een nieuwe wereld. Het gaf haar de mogelijkheid elke dag even stil te staan bij het leven in het algemeen en bij zichzelf. Met deze kennis ging ze in december weer aan de slag.
Nu acht maanden verder geeft ze aan dat de time-out haar enorm veel heeft opgeleverd. Ze kan weer helder nadenken, neemt betere beslissingen en ‘voelt’ weer. Om zich geen speelbal te voelen in het fusieproces heeft ze zich namens haar maatschap opgeworpen als projectleider. Zij wil zelf regie houden, zowel in haar privé- als in haar werkleven.
Deze mooie ervaring uit mijn praktijk van Topvrouw.nl wilde ik graag met jullie delen!
