In mijn werk kom ik veel mensen tegen die hard werken, loyaal zijn en een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben. Soms is er een periode dat er keihard gewerkt wordt, omdat er dan een topprestatie geleverd moet worden. Als ik dan vraag ‘Hoe tank jij bij?’, word ik glazig aangekeken. Hoezo? Daar is toch geen tijd voor?
Wellicht herken jij je wel in dit profiel. Want misschien heb je net een groot project afgerond of een aanvraag geschreven. Met de tong op je schoenen heb je de deadline gehaald. Je hebt nu iets meer lucht in je agenda en je bent weer volop aan het werk. Je wilt alle klussen oppakken die zijn blijven liggen, maar er komt niets uit je handen. Je baalt van jezelf.
Zo ook Sabine. Sabine is werkzaam hoofd P&O in een ziekenhuis en is het afgelopen jaar vooral bezig geweest met een fusie van twee paramedische diensten. Deze maand is het nieuwe afdelingshoofd in dienst getreden, dus haar klus is geklaard. Ze mag dit project loslaten en weer haar eigen P&O taken oppakken.
Ik heb haar begeleid in haar rol als fusiebegeleider en we zouden dit traject afronden met een etentje. In plaats van een trotse professional, zat daar een vrouw die het spoor bijster was. Ze had nergens zin in, vond de kleinste klus al zwaar en zag huizenhoog tegen de lijst aan taken, die nu op haar afkwamen.
Mijn spontane reactie was direct: ‘Gelukkig, je bent ook maar een mens!’
Na de piek is een dip heel normaal!
We willen altijd topprestaties leveren en altijd het beste uit onszelf halen. Maar dat kan gewoon niet. Na een piek is er vaak een dip. Nee, natuurlijk is dat niet fijn. Vaak geef je eerst jezelf de schuld en spreek je jezelf streng toe. Dat werkt dus niet. Vervolgens geef je anderen de schuld. Ook dat werkt niet. Het is even zoals het is.
Het enige dat helpt is tijd steken in jezelf, in je persoonlijke ontwikkeling
Toen ik dit aan Sabine vertelde, viel al snel het kwartje. Zij had dit zo vaak bij anderen gezien en hen dan verteld dat ze tijd en rust moesten nemen. Nu zij er zelf mee te maken kreeg, was dit advies opeens lastig te accepteren. Maar ze voelde dat ik gelijk had.
Van topprestatie tijdelijk naar je comfortzone
De eerste stap die je zet in zo’n situatie, is je ambitie op een laag pitje zetten: niet verwachten dat je productie hoog is, dat je innovatief bent of dat je je werk leuk vindt. ‘Gewoon’ even niets van jezelf verwachten. Soms is het goed om even een paar dagen thuis te blijven om tot rust te komen. Heel belangrijk is om open naar jezelf te zijn en naar je omgeving: je leidinggevende, je collega’s, je team. Hoe sneller je aangeeft dat je tijd nodig hebt om bij te tanken, hoe logischer dat voor hen is. Zij hebben natuurlijk ook gezien dat je keihard gewerkt hebt.
Sabine deed het volgende:
- Met haar team zette ze alle activiteiten, die opgepakt moesten worden, op een rij en maakte voor iedere activiteit één van haar medewerkers actieverantwoordelijk. Zij stelde zich op als coach van deze medewerker.
- Met haar leidinggevende voerde ze een intensief gesprek, waarin ze aangaf waarom zij tijd en ruimte nodig had. Zij gaf ook aan hoe zij dit met haar team wilde realiseren zonder dat hij daar als directeur last van zou hebben.
Direct een pauze nemen, lukte niet. Maar ze plande een maand later een vakantie. Geheel tegen haar gewoonte in nu eens in een luxe ressort aan de Costa Brava.
Opnieuw ontdekken waarom je je werk leuk vindt
In periodes van piekprestaties werk je veel op adrenaline! Niets is je te veel. Je bent lekker op stoom. Ook het vervelende, verplichte werk is onderdeel van je werk, dus doe je dat zonder problemen. Tijd om na te denken of je iets leuk vindt, is er vaak niet. Als de adrenalinestroom afneemt, komt deze vraag dubbel zo hard op je pad. Om niet te lang in je dip te blijven, is het van cruciaal belang dat je deze vraag heel serieus oppakt. Stilstaan bij jezelf, stilstaan bij jouw persoonlijke ontwikkeling, is dan van groot belang. Niet het project of je onderzoek staat centraal. Maar jij als persoon.
Sabine heeft dit gedaan door te schrijven. Ze is echt even weer ‘naar binnen’ gegaan en heeft geflecteerd op haar leven en haar carrière. Dat was confronterend, spannend én voedend.
Conclusie: probeer topprestaties af te wisselen met periodes van reflectie. Ook als je denkt, dat jouw planning en werkdruk dit niet toelaten. Zoals Confusius het zo mooi aangaf:
Als je haast hebt, moet je gaan zitten
Succes!
Warme groet,
Margreet
