‘Wat is nu het meest cruciale moment in een carrière, Margreet?’
Een vraag die onlangs terloops aan mij werd gesteld maar die ik niet direct kon beantwoorden. Deze vraag heeft mij wel aan het denken gezet. Natuurlijk zijn er heel veel cruciale momenten. Maar als ik er één uit mag kiezen, dan is het deze:
Het cruciale moment is, dat je groeit richting een leiderschapsrol.
Dat kan zijn als teamleider, projectcoördinator, programmaleider. Geef er maar een woord aan. Helder is, dat je bewezen hebt een goede professional te zijn. En vanuit die ervaring gaat men ervan uit dat je ook een team of project kunt aansturen. En daar zit nu de crux.
Het aansturen van collega’s is echt een andere tak van sport dan het zijn van een goede professional.
Wat voor valkuilen zie ik:
- Je blijft vanuit je rol als goede professional het team aansturen:
- Dan is delegeren lastig.
- Je wordt de vraagbaak voor iedereen.
- Met als uiterste risico dat je opgebrand raakt.
- Je wil één van hen blijven:
- Je wil onderdeel van het team blijven. Dat ben je helaas niet meer, je bent nu de leider.
- Je gaat ervan uit dat jij dezelfde informatie krijgt van je collega’s, zoals daarvoor. Dat is helaas niet meer het geval. Zij zien je als leider.
- Je wil niet geafficheerd worden met het hogere management. Maar je bent het wel.
Zeker als je van ‘intern’ doorgroeit naar een leidersfunctie, spelen deze thema’s. Daarom merk ik, dat veel professionals, vaak met meer feminiene karaktereigenschappen, grote twijfels hebben bij deze stap en er vaak vanaf zien. En dat vind ik zo jammer. Het gevolg is dat professionals met een meer masculien profiel leiderschapsrollen gaan vervullen. En dan missen we juist de diversiteit, die zo nodig is.
Maar deze stap is haalbaar, voor nagenoeg alle professionals!
Dat durf ik met meer dan 30 jaar coachervaring zo stellig te zeggen. De mensen, die dit met samengeknepen billen wel hebben gedurfd, zie ik nu trots zijn op wat ze neer hebben gezet in hun carrière. En dan gaat het niet om status of een hoge positie. Ze zijn trots dat ze uit hun comfortzone zijn gestapt. Deze stap vraagt namelijk dat je aan de slag gaat met je persoonlijke ontwikkeling. Dat is spannend, vaak nieuw en haalt je uit je comfortzone.
Wat vraagt dit van jou?
Als teamleider heb je twee dingen te doen: blijven ontwikkelen in je vak én goed worden als teamleider. Zie het als twee benen: op één been kun je niet lopen, het andere been moet mee op gelijkwaardig niveau. Voor je vak heb je een academische studie gevolgd en je hebt een aantal jaren werkervaring. Dat been is supersterk ontwikkeld. Het been van je persoonlijke ontwikkeling heeft training nodig, want het is nog onderontwikkeld. Heel normaal in jouw fase van je carrière en je leven.
Ik zie echter vaak dat nieuw teamleiders heel hoge eisen aan zichzelf stellen. Misschien jij ook wel? Je vindt dat je meteen een goede teamleider moet zijn, omdat andere mensen het vertrouwen in je hebben uitgesproken. Totale onzin! Ja, dat durf ik zo te zeggen. En misschien jij eigenlijk ook, nu je dit zo leest. Je bent gewoon onervaren. Niks mis mee.
Wat kun je dan doen?
Tijdens je opleiding ben je doodgegooid met leerdoelen, einddoelen, competentieprofielen, die je moest halen. Voor je nieuwe rol zul je dit zelf moeten doen. Er is geen opleidingsplan meer. Denk bijvoorbeeld na over de volgende vragen:
- Wat zijn de competenties die je wil ontwikkelen?
- Tegen welke taken zie je op? Wie kan je deze leren?
- Wat vind je spannend aan het feit dat je nu door je collega’s gezien wordt als ‘baas’, onderdeel van het hogere management, niet één meer van hen? Hoe ga jij die spanning verdragen?
- Wat voor goede en slechte voorbeelden heb je gehad in het verleden? Wat leren die jou voor de ontwikkeling van je eigen leiderschapsstijl?
- Wat waarderen de personen, die jou gevraagd hebben voor deze rol, in jou? Welke leiderschapscompetenties zien zij in jou? Daar kun je proactief naar vragen.
Dus maak een soort persoonlijk leerplan, dat je stapsgewijs gaat invullen. Want je kunt niet alles in één keer of in één jaar leren. Voel je dat je daarbij steun nodig hebt van een coach: durf daar om te vragen. Ook tijdens je opleiding had je begeleiding. Waarom in deze fase dan niet?
De professionals, die hun onervarenheid (h)erkenden en actief met hun eigen persoonlijk leerplan aan de slag zijn gegaan, zijn de mensen die nu trots zijn op zichzelf. En dat gun ik jou ook.
Daarom deze, mogelijk wat confronterende en directieve mail, over een cruciaal moment in je carrière. Dus durf deze stap te zetten als die zich aandient. Nooit geschoten is altijd mis. Laat je eigen belemmerende overtuigingen niet de rem zijn in jouw carrière.
Heel veel succes!
Hartelijke groet,
Margreet van Rixtel
Oprichter
